Deze week dacht ik aan Oom Latu. Een Molukse militaire man van de eerste generatie. Ik ontmoette hem een hele tijd terug en hij is nu bevorderd tot de hemel. Toen ik zijn verhaal opschreef voor Marinjo, dacht ik nog:
Iets over een kamerscherm en gouden kebaja-speldjes
“O, dat is al zo oud,” zei Tante Anneke, ietwat beverig wuivend naar het kamerscherm. “Mijn moeder heeft dat een keer laten maken bij een Chinees.” “Het is prachtig,” zei ik vol bewondering. Tante Anneke: “Jaja.” Zelf keek ze er
Als de kinderen niets vragen en niets willen weten
“Het interesséért de kinderen gewoon niet,” zei de mevrouw tegenover me. Ik vroeg hoopvol hoe oud ze waren. “Nog geen vijftig,” zei ze. En ik: “Dan kan het best later komen, hoor.” We keken elkaar even aan en wisten wat