Er zijn twee manieren om dit te zeggen. Aloes en kassar. Ik ben Hollands. Dus eh…
Als u uw levensverhaal niet opschrijft, gaat het verloren. Mag dat?
U kent net als ik de situatie in Nederland. De meesten kennen het verschil niet tussen Indisch en Indonesisch. Daar zit onverschilligheid in. En dat doet pijn.
Het is dan immers net of er geen Indische mensen bestaan. Of de cultuur er niet toe doet.
Of alle levens toen geleefd niks waard zijn. Bent u het daarmeee eens?
Erkenning begint in uzelf. In uw hart. In voelen dat het Indische verhaal belangrijk is, en dat u ook meetelt. Wie schrijft, die blijft.
Ik help u graag bij het opschrijven. U heeft zelf nog herinneringen aan Indië of u heeft ze gekregen via uw ouders. En de laatste tijd denkt u daar steeds vaker over na. Waar uw leven over ging en gaat. Hoe u zich staande heeft gehouden. Of soms niet. Wat goed was. Wat het voor u betekent, om deel te zijn van het grote Indische verhaal.
Voelt u zich een kind van Indië?
Dan zeg ik: begin bij het begin. Neem het besluit om uw levensverhaal te bewaren.
Klik hier en kijk wat u cadeau krijgt
met hartelijke groet,
Vilan van de Loo