Familiegeschiedenis2022-09-21T09:28:30+02:00

Familiegeschiedenis

Op de een of andere manier is het zo, dat u degene bent die de familiegeschiedenis gaat opschrijven. Anders doet niemand het. U wilt aan de slag, maar eerlijk is eerlijk, het is best een project. Hoe moet u dat aanpakken?

Familiegeschiedenis

De ene familie lijkt op de andere, behalve – en dat weten u en ik zeker – wanneer er een Indische achtergrond is. Dan wordt het spannend en heerlijk ingewikkeld. De koloniale maatschappij. Afkomst. Huidskleur. Bijzondere familiegeheimen. En dat moet dan allemaal op papier komen.

Er zijn volop boeken en cursussen over het schrijven van een familiegeschiedenis. Het is in de mode. Alleen, die gaan vooral over families die hier in Nederland woonden en leefden. Dat is weer het oude verhaal dat nog steeds een beetje pijn doet, want Indische families en families uit Indië, die families zitten net iets anders in elkaar.

Meestal beginnen mensen met een idee van: dit ga ik nog eens goed opschrijven. Ik heb schriftjes gezien met aantekeningen, netjes met de hand geschreven. Ook zie ik weleens lijstjes voorbijkomen waarop dan wat jaartallen staan. Of er is een eerste overzicht, dat eigenlijk meer lijkt op een vergaderstuk dan op een verhaal.  Het is een goed begin maar wie een familieverhaal wil schrijven, wil meer.

Wat moet er allemaal in?

  • Drie generaties of meer, en hoe ze zich tot elkaar verhouden. Wat geeft de ene generatie door aan de volgende, op wie lijkt de volgende generatie?
  • Dan is er de context van de tijdgeest: elke generatie leeft weer in een andere tijd, die moet u beschrijven zonder dat het een droog geschiedenisboek wordt.
  • Belangrijk is de duiding: wat zijn de thema’s van de familie, hoe ziet u die steeds terugkeren, en waar komt die vandaan? Met de duiding geeft u een diepere betekenis aan het familieverhaal. Dat maakt het boeiend.

De vraag is: hoe doet u dat?
Het antwoord is: met mij samen.
(Moet niet, kan. Kán.)

Samen komt u verder

Het scheelt enorm wanneer u hulp krijgt van iemand die ervaring heeft met dat onderzoek. Die zelf over families uit Indië schreef. En die u graag van dienst is.

Die iemand ben ik. (Dat is vast geen verrassing)

Ik publiceer al jaren boeken over mensen uit Indië. Mijn biografie over Van Heutsz ging over de man zelf, maar ook over zijn ouders want die waren van invloed op wie hij was. En ik schreef over zijn kinderen, die de invloed van hun dominante vader ervoeren.

Zit je zo aan de drie generaties.

Nu werk ik aan de biografie van de Indische militair Frits van Daalen. Zijn vader was Hollands, zijn moeder Indisch. Ik kijk naar de familielijnen en dan stapelen de generaties zich op.

Wat heb ik in huis?

  • praktijkervaring: schrijfster van ruim 30 boeken (ja, vandaar dat ik het zei)
  • resultaatgerichtheid: als we samenwerken, komt het in orde met uw verhaal
  • enthousiasme: ik hou van levensverhalen en families met Indische roots, u heeft dus in mij een geïnteresseerde supporter
  • veel historische kennis, als gepromoveerd onderzoekster hou ik van diepgang
  • empathie: zitten er moeilijke stukken in uw familieverhaal, dan luister ik en ik voel met u mee

Zo gaat het snel.

Dus ik dacht: met wat ik hier geleerd heb, kan ik misschien anderen helpen. Zo kwam ik op het idee van deze VIP-cursus Familiegeschiedenis schrijven.

Dit is de VIP-cursus Familiegeschiedenis schrijven

De cursus gaat u snel en goed helpen, om het schrijven gemakkelijk te maken.  Het is dus vooral praktisch, gericht op resultaat. En dat is: uw familieverhaal komt op papier.
Dat doen we in tien weken.
Te boeken in overleg.

Het resultaat

U heeft daarna de tijd om de familiegeschiedenis te laten drukken, zodat u een geweldig Kerstcadeau heeft. Een ebook maken kan ook, of naar een uitgever. Ik denk met u mee over mogelijkheden.

Hoe het gaat

De VIP-cursus is eigenlijk een supersnelle stoomcursus waarin u en ik er samen tegenaangaan om in tien weken uw familiegeschiedenis op papier te krijgen. Het is dus geen groepscursus waarin u steeds voor uzelf op moet komen. Het is u en ik.

  • u heeft om de week een uur persoonlijke coaching met mij waarin we samen bespreken waar u tegenaan loopt. Ervoor stuurt u me uw werk op, dan lees ik mee.
  • In het eerste gesprek maken we een plan van aanpak.
  • per mail kunt u altijd vragen stellen.
  • we bespreken drie voorbeeldboeken waarbij ik  uitleg geef over hoe dat is opgezet is, en wat u ervan kunt leren:

Lin Scholte:   Anak Kompenie  (1965)
Philip Droge  Moederstad Jakarta, een familiegeschiedenis (2021)
Eveline Stoel: Asta’s ogen, de levenskracht van een Indische familie (2010)

U hoeft de boeken niet helemaal gelezen te hebben, maar het helpt wel.

Is de VIP-cursus Familiegeschiedenis iets voor mij?

  • Het is belangrijk dat u al iets weet van de familie, zoals namen en jaartallen. U heeft een algemeen idee wie waar leefde. U heeft ook wat bronnen zoals foto’s, brieven, documenten of overgeleverde familieverhalen. Staat u helemaal met lege handen, mail me dan even voor overleg.
  • De VIP-cursus Familiegeschiedenis is alleen voor degene die voelt: het is tijd dat ik aan de slag ga. Dus u heeft ook tijd ervoor. Elke week vijf-zes uur is prima. Die kunt u verdelen over twee of drie dagen. Meer kan ook.
  • U heeft er zin in. Enthousiasme is belangrijk, het dagelijks leven brengt al genoeg klusjes mee. Dit is bedoeld om leuk en fijn voor u te zijn. Iets om u op te verheugen. Iets dat ook afleiding biedt van de grote problemen in de wereld.
  • U weet dat de familiegeschiedenis ook Indische geschiedenis moet bevatten en u bent nieuwsgierig naar hoe u dat kunt aanpakken.
  • En u weet voor wie u het doet: misschien voor uzelf, om uw plaats in de familie te onderzoeken. Of voor de volgende generatie, die zich niks kunnen voorstellen bij een wereld zonder smartphones. (“Nee, in Indië was er ook geen wifi.”)
  • U wilt graag delen in de kennis en kunde van iemand die meer dan dertig boeken heeft geschreven.

Voor wie deze cursus?

Wat ik steeds vaker hoor, is dat iemand zich verantwoordelijk voelt voor het opschrijven van het familieverhaal. Dat kan komen door een droom, door het besef dat er niemand anders is, of dat er maar één iemand is die er zin in heeft en die iemand dat bent u.

Ook hoor ik regelmatig opmerkingen over een jongere generatie die niets weet en toch belangstelling heeft. Of juist.

Die verantwoordelijkheid kan best zwaar wegen, vooral wanneer het gewoon niet wil lukken. Mijn ervaring zegt dat hiervoor twee belangrijke oorzaken zijn. De eerste is: gebrek aan kennis, dus dat is een kwestie van kennis zoeken op de juiste plek en bij de juiste persoon. De tweede oorzaak is gebrek aan tijd, en dat is een kwestie van tijd ervoor maken en beschermen. Vaak blijven we reageren op wat er in het dagelijks leven gebeurt en er is altijd wat. Dus dat is een kwestie van uw agenda goed beheren.

De VIP-cursus biedt ook gezelligheid, want u en ik sluiten een verbondje over het schrijven van uw famiieverhaal. Ik help u met wat ik kan en wat ik weet, en dan groeit uw verhaal. Samen lukt het. Ook met de moeilijke stukken die emotioneel kunnen zijn. Dan ben ik er ook.

We hebben hetzelfde doel: samen zorgen we ervoor dat het familieverhaal dat u wilt schrijven, ook echt op papier komt te staan.

Moet ik ergens heen?

U hoeft nergens heen, u kunt heerlijk thuis blijven en werken wanneer het u uitkomt. Ik zit in de pyjama aan mijn eigen computer dus we zijn op een moderne manier samen.

Simpel en gemakkelijk. Het contact gaat via de mail, via de telefoon, via webinars.

Zo… en wat kost dat?

Dit is de eerste keer dat ik  dit zo doe, dus ik ga extra hard mijn best doen. De cursus is wegens de eerste keer goedkoper. Straks kost het 749 euro, maar nu  449 euro. Dus dat scheelt driehonderd euro.

Er komen geen kosten bij voor inschrijven of administratie of btw wat bedrijven nog meer bedenken. Dit is het. Meer niet.

Wat moet ik nu doen?

Ik zie twee opties.

Optie A. Hopen dat het verhaal zichzelf gaat schrijven, u heeft die uitdrukking vast weleens gehoord. Misschien heeft u geluk. Soms komt het geluk pas na 20 jaar.
Optie B. Beslissen dat u in actie komt.

Overleggen

Misschien wilt u eerst telefonisch overleggen voordat u een beslissing begint. Snap ik. Een stem horen, voelen of het klikt, dat weegt ook mee. U kunt in mijn agenda een bel-afspraak inplannen. Die agenda staat hier. Als u liever mailt, stuur me dan via het formulier hieronder wat dagen en tijdstippen waarop u kunt en dan bel ik gewoon op wanneer we een afspraak. Een gesprek is gratis en voor u en mij vrijblijvend. We zijn niet meteen getrouwd. Als het niks voor u is, zeg ik het eerlijk.

Het kost dus alleen een beetje tijd en dat weet u meer. Doen?

Vragen staat vrij

Laten we telefonisch kennismaken en samen overleggen of het een goed idee is. Dan horen we elkaars stem, en dat is gemakkelijker en gezelliger dan de hele tijd mailen. Doen? Vul het formuliertje  hieronder in: dan hebben we een telefoon-afspraakje. Ja, in het nette, bedoel ik.

"*" geeft vereiste velden aan

Naam*

Ik weet niet of ik het dan afkrijg.2022-03-15T15:40:46+02:00

Dan zeg ik: rustig aan. Doen wat kan. De mails blijven in uw mailbus en we overleggen samen wanneer het dan wel af kan zijn. Want alleen met een plan komt er wat van. Wat denkt u van Oudejaarsavond?  We kijken dan allemaal terug en u heeft dan iets moois te bieden. Of: Vaderdag of Moederdag in 2023. Neem een einddatum, dan heeft u een doel en een doel zet u in beweging.

Er is niemand meer aan wie ik iets kan vragen.2022-03-03T16:40:12+02:00

Dat kan. En het betekent dat anderen aan u iets willen vragen. Wanneer we ook beginnen, we missen altijd iemand aan wie we wat kunnen vragen. En dan zijn wij opeens degene die het meeste weten.
Wat kunt u doen als u niets weet over uw ouders of grootouders?
Tip: zoek naar een beroemde tijdgenoot, naar bekende mensen die min of meer hetzelfde meemaakten, dan heeft u een mogelijkheid tot vergelijken. Het is iets, en soms is iets al veel.

Ik heb geen tijd maar ik wil het wel.2022-03-03T16:40:28+02:00

Zie de eerste vraag.

En ook: maak het gemakkelijk voor uzelf. Dus niet gaan beslissen van ik moet elke dag drie uur schrijven. Doe wat u wel kunt. Misschien is een uurtje op dinsdag goed genoeg. En een enkel A4-tje met familiekennis is altijd beter dan helemaal geen A4-tje.

Hoe moet ik over een ander schrijven?2022-03-15T15:43:27+02:00

Gebruik de ik-vorm, want u bent de verteller. U vertelt dus vanuit uzelf.

Dus niet: Eddie zei altijd…

Maar wel: Mijn grootvader zei altijd…

Kan ik telefonisch overleggen want ik heb een andere vraag en het is te persoonlijk voor in de mail?2022-03-15T15:43:21+02:00

Dat kan. Op de pagina contact staat mijn digitale afsprakenkalender, daar kunt u gemakkelijk een afspraak plannen. Mij mailen kan ook, dan stemmen we een dag en uur af.

Ik heb er zin in. Wat nu?2022-03-15T15:43:17+02:00

Laten we telefonisch kennismaken en samen overleggen of het een goed idee is. Dan horen we elkaars stem, en dat is gemakkelijker en gezelliger dan de hele tijd mailen.

Ik heb geen cursus nodig, maar alleen even overleg en meelezen.2022-04-15T12:09:24+02:00

Aha, dan bent u ver. In dat geval adviseer ik: kijk even of persoonlijke schrijfcoaching iets voor u is. Dan bent u in een maandje klaar.

Cursisten die u voorgingen

Vragen over de familiegeschiedenis

“Ik zat met vragen over de familiegeschiedenis. Ik had niemand met wie ik daarover kon praten en die me antwoord op de vragen zou kunnen geven. Ik had al vaker het idee om eens op te schrijven wat ik wel wist en of dat een geheel zou vormen. Ik had een kort verhaal geschreven en dat vroeg gewoon om een vervolg of aanvulling, maar hoe doe je dat in je eentje? Bij toeval kwam ik bij de indische schrijfcursus. Als er nu een vraag opkomt zeg ik tegen mezelf: dat staat toch duidelijk en helder verwoord in mijn boek En dan is het weer rustig in mijn denkhoofd. Ik schreef je al eerder dat ik het zo’n wonder vond dat wat je in de lessen beschreef en vertelde (uit eigen ervaring) zo precies aansloot bij mijn stappen in schrijven en denken. Dus wat dat betreft ben ik niet de doorsnee schrijf- leerling. En hoe dat tot stand gekomen is, weet ik – nog – niet. Wel weet ik dat ik al jaren in mijn hoofd een soort rommelig boek had zitten. Wat ik wel moeilijk vond was de fase van afstand nemen, terwijl ik wist dat er nog iets komen moest. Ik heb dat braaf, maar met tegenzin gedaan en tot mijn verbazing kwam toen het beslissende hoofdstuk uit mijn computer rollen. Daar ben ik nog steeds verbaasd en verheugd over. Lezen over de geschiedenis, onder andere in oude nummers van Moesson, is voor mij ook erg stimulerend geweest. Het moeilijkste vond ik het voorbereiden van mijn levensverhaal voor publicatie, wat de beste keus is: publiceren of in eigen beheer uitgeven en alle ellende die er dan bij komt, het teruglezen van de inhoud, één, twee, drie keer…dat valt niet echt mee…zeker als je toch alles erg allenig moet doen. Ik zal het nog eens moeten controleren, en dat zie ik niet meer zitten. Gelukkig heeft mijn neef dat aangeboden! Wel vond ik het een steun dat ik wist dat ik je kon lastigvallen met mijn vragen. Ook na het beëindigen van de officiële cursus.”

Eline Vis

Praktisch en eerlijk

“De afgelopen tijd heb ik gedurende ongeveer drie maanden coaching gehad van Vilan bij het schrijven van het levensverhaal van mijn ouders in Indië en in Nederland. Ik had mijzelf een fikse opdracht gegeven door zowel 350 overgeleverde brieven als interviews met mijn broers en zussen, informatie uit archieven en achtergrondliteratuur tot één geheel te vormen. Al snel kreeg ik het gevoel: hier heb ik hulp bij nodig, want het moet ook nog een verhaal worden dat prettig leesbaar is en waar een zekere spanning in zit. De praktische en eerlijke lessen van Vilan zijn me daarbij behulpzaam geweest. Ze adviseerde vooraf structuur aan te brengen in de levensloop van mijn ouders, maar vooral benadrukte ze om vanuit het perspectief van mijn ouders te schrijven. Wat deden ze, hoe zag hun dagelijkse leven eruit, wat voor gevoelens moeten hun dramatische ervaringen in Indië bij hen teweeg hebben gebracht? En, zei ze: zorg ervoor dat de lezer je begrijpt, verplaats je in de argeloze lezer. Je bent je als beginnend schrijver er niet altijd bewust van dat de lezer niet de achtergrondkennis heeft die jíj hebt. Neem de lezer mee in je verhaal dat een logisch tijdsverloop dient te hebben en leg (Indische) woorden, begrippen of gewoontes uit. Het eerste deel van mijn verhaal heb ik wel vijf keer bijgesteld, nu moet het vervolg nog komen. Ik hoop dat wat sneller te kunnen schrijven dan tot nu toe met de adviezen die ik nu heb. Mocht ik vastlopen, dan kan ik weer een beroep doen op Vilans deskundigheid, waarbij ze overigens steeds aangeeft dat haar adviezen het eigene van mijn verhaal niet in de weg mogen staan.”

Marijke Roukens

Ga naar de bovenkant