hoe schrijf je een Indisch verhaal

Schrijftip: Heeft u geen tijd om te schrijven? (video)

Heeft u geen tijd om te schrijven maar wel het verlangen om te schrijven? Dat gevoel ken ik. Plannen hebben en dan opeens is het al avond, en er is weer niks van gekomen.
Ik denk vaak aan al die mooie levensverhalen die ongeschreven blijven, omdat elke keer weer het dagelijks leven ertussenin kwam.
Dan is er weer dit.
Dan weer dat.
En dat blijft zo.

Tenminste, tot u het anders aanpakt. In de video geef ik een praktische tip waarmee u meteen aan de slag kunt. De tip komt uit mijn praktijk, en zo doe ik het dus ook.

Ervaring

U weet, ik leef van de pen. In de loop der jaren heb ik geleerd dat ik moet opletten waar de tijd blijft. Een dag is zo om, en ’s avonds denk ik wat heb ik er eigenlijk mee gedaan.
Tijd is het kostbaarste dat ik heb. Dus daar wil ik zorgvuldig mee omgaan. Ik wil weten waar mijn tijd blijft, net zoals ik wil weten waar mijn geld blijft. Dat gooi ik niet over de balk, dus dat wil ik evenmin doen met mijn tijd van leven. Ik krijg elke dag maar één keer.
Dus hoe pak ik dat aan? Dat leg ik uit in de video.

Video

In deze video:

  •  een praktische toepassing van djam karet
  •  hoe u klein kunt beginnen en zo grote resultaten kunt halen
  •  wat u kunt doen om meer aan uw tijd te hebben

Heeft u een vraag,maak een afspraak voor telefonisch overleg via mijn digitale kalender: klik hier en kijk hoe dat gaat.


Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt

gratis ebook

Schrijftip: Zal ik er maar een roman van maken? (video)

Een roman schrijven lijkt soms alle problemen meteen op te lossen. U weet van het een of ander te weinig? Hup, dat verzint u dan gewoon want dat mag in een roman. U vermoedt dat een bepaald familielid weleens moeilijk kan gaan doen? Hopla, u verandert wat namen en feiten en op de voorkant zet u met grote letters: roman.

Het kan als een oplossing voelen. Maar u verliest er iets mee dat misschien wel belangrijker is: uw oorspronkelijke waardevolle verhaal.
Inclusief de gaten die u in het verhaal heeft.
Ik hoop dat u wilt overwegen juist dat te bewaren, en het kan ook. In de video geef ik een manier.

Ervaring

Al doe ik nog zo lang en intensief onderzoek voor een biografie, er blijven altijd gaten in het verhaal over. Dat komt omdat ik werkelijk het levensverhaal wil leren kennen. Nu ik aan de biografie van de Atjeh-generaal Frits van Daalen werk, is er veel dat ik weet. En daardoor ben ik gaan beseffen wat ik allemaal nog niet weet. Maak ik er dan maar een roman van? Ik dacht het niet.

Video

In deze video:

  •  schrijven is altijd weten en niet-weten
  •  wat u kunt doen als u iets echt niet weet
  •  mijn wens uit het hart voor u

Heeft u een vraag,
Zet de stap
Heeft u dat ook? En zit er wel een verhaal in uw pen? Praat met mij. Maak een afspraak via mijn digitale kalender: klik hier en kijk hoe dat gaat. (opent in een nieuw venster)


Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt

gratis ebook

Schrijftip: Wat is het moeilijkste van schrijven? (video)

Schrijven is iets anders dan typen. Dat laatste is eenvoudig. U rammelt wat op het toetsenbord en hopla, daar staan woorden op het scherm. U rammelt verder en na een uurtje zijn er drie kantjes vol. Maar daarmee heeft u nog geen verhaal geschreven.

Schrijven is een proces.
Het is iets van voor u uit staren en nieuwe gedachten laten opborrelen. Van een zin half typen en die toch opnieuw beginnen. Van drie kantjes inkorten tot een enkel kantje.
Schaven. Schrappen.

Ervaring

Inmiddels heb ik meer dan 30 boeken geschreven, kleiner en groter van omvang. Ik leef van de pen, mijn huiskamer is mijn werkkamer, mijn gezin bestaat uit huiskater Bert die meestal naast me ligt te snurken.
En toch gaat schrijven nooit zo gemakkelijk als anderen denken. Overal is afleiding, ik reageer er veel te snel op, en wat ik schrijf, is altijd minder goed dan wat ik in mijn hoofd heb.
Het moeilijkste van schrijven is eigenlijk de dosis doorzettingsvermogen die ik nodig heb. Dat kan voor u ook gelden.

Video


In deze video:

  •  eerlijk: wat voor mij het moeilijkste is van schrijven
  • waar de oplossing in zit
  •  een bemoedigend woordje

Heeft u een vraag, stuur me dan een berichtje via de contactpagina – klik hier. (opent in een nieuw venster)


Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt

gratis ebook

Schrijftip: Mag je schrijven over goena goena? (video)

Familieverhalen uit het oude Indië kunnen om verschillende redenen gevoelig zijn. Ik hoor vaak iets over geheimen die (altijd) uitkomen, en dat is al gevoelig, maar soms hoor ik ook over dat andere.
Goena goena.

Iets dat razend fascinerend is, en me tegelijkertijd ook voorzichtig maakt. En eigenlijk ook een beetje bang, want je weet niet, je weet nooit. Het is een kracht, sterker dan mensen. Daarom, dus.

Ervaring

Toen ik voor de Stichting HALIN naar Indonesië ging, om daar Indische Nederlanders te interviewen, voelde ik dieper en dieper iets van de mogelijkheden daar.
Zo anders dan in Nederland.
In een gang bezocht ik een oude Chinese man, die me de toekomst voorspelde, onder andere door handlezen. En ik dacht, handlezen is het middel, de kracht zit in zijn gave. In mezelf wist ik: voorzichtig-voorzichtig. Ook bij het zien van een waringin. Ook toen ik toestemming vroeg aan Gene Zijde om een steentje uit Semarang mee te mogen nemen, het lag op het erf van mevrouw Kloppenburg.
Ik ken inmiddels genoeg verhalen over wat er kan gebeuren met brutale mensen. U vast ook.

Video


In deze video:

  •  waarom schrijven over goena goena een uitzondering is
  • wat u altijd mag opschrijven
  •  de voorwaarden om te schrijven over goena goena

Heeft u een vraag, stuur me dan een berichtje via de contactpagina – klik hier. (opent in een nieuw venster)


Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt

gratis ebook

Schrijftip: Gebruikt u uitroeptekens? (video)

Uitroeptekens, dat schrijft lekker. Kracht bijzetten. Nog eentje erbij? Toe maar. Dat maakt alles duidelijk. Emotioneel ook. Heerlijk, zoiets.
Alleen: het is voor u fijn schrijven.
Het oog van de lezer wil minder uitroeptekens.

Elk uitroepteken maakt een woord of een zin harder van klank en kleur. Het is net of u staat te schreeuwen. Welke lezer wil dat nou?
Precies.

Ervaring

Op de planken in mijn werkkamer staan en liggen ikweetniethoeveel boeken. Ook frommel ik boeken tussen de andere boeken. En dan heb ik nog stapeltjes liggen. Maar van al die boeken weet ik precies: in dit en dat boek staan veel uitroeptekens.
Is het een voor mij waardevol boek, dan lees ik dat met een potlood in de hand. Daarmee zet ik een streepje door elk uitroepteken. Dan zie ik het niet, dan is het rustiger doorlezen.
Ik kan er gewoon niet tegen, dat schreeuwige, dat hijgerige van kijk-eens, kijk-eens. Als het echt zo belangrijk is, dan wil ik dat uitgelegd krijgen.
Voor mezelf hanteer ik de regel: maximaal 1 uitroepteken per boek. En liever nul.

Video


In deze video:

  •  waarom u beter geen uitroeptekens gebruikt
  • het voorbeeld van buitenkampers
  •  wat uw verhaal meteen beter gaat maken

Heeft u een vraag, stuur me dan een berichtje via de contactpagina – klik hier. (opent in een nieuw venster)


Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt

gratis ebook

Schrijftip: Hoe lang duurt het schrijven? (video)

Hoe lang duurt het schrijven aan een verhaal? Dat hoeft geen eeuwigheid te zijn. U leest vast wel eens hier en daar bij een boekbespreking dat de auteur jaren en jaren aan dit boek heeft gewerkt. Dan denk ik altijd: al werkt iemand er twintig jaar aan, dan is dat nog geen garantie voor een boeiend boek.

Want: beter een enkel jaar verstandig gewerkt,
dan twintig jaar hap-snap doorgetikt.
Kwaliteit- kwantiteit.

Ervaring

Iets anders is hetgeen dat voor het schrijven komt: onderzoek doen. Ook wanneer u uw eigen levensverhaal schrijft, wilt u misschien toch jaartallen en namen checken. Herinneringen kunnen in de loop der tijd vervormd raken.
Onderzoek doen in archieven is tijdrovend, dus dan komt er zeker een jaar bij het schrijfjaar. En dat is dan wanneer u ongeveer weet wat u waar kunt vinden. Ook in onze digitale tijden is dat zoeken geblazen. We denken dat alles online staat, maar dat is niet zo.
Zelf heb ik het meeste aan onderzoek als ik naar het archief zelf kan gaan en daar in mapjes kijk. Het papier zelf zien, even op de achterkant kijken, onderzoeken wat er nog meer zit in het mapje of de doos, praten met andere mensen in het archief. Het is raar en waar: in goed onderzoek doen zit altijd een factor toeval of Genade, waardoor we opeens op iets waardevols stuiten.

Video

In deze video:

  • een voorbeeld van een tijdpad
  • beslissingen die u moet nemen voor u gaat schrijven
  • twee voorbeelden van extra hulp

Heeft u een vraag, stuur me dan een berichtje via de contactpagina – klik hier. (opent in een nieuw venster)


Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt

gratis ebook

Het roemruchte proces over de vergiftiging van K. Grutterink

vergiftiging Het leek een eenvoudige strafzaak: ex-njai vergiftigt Europeaan. Maar anno 1923 waren de koloniale tijden niet meer wat ze geweest waren. Het Europees prestige was kwetsbaar en moest rekening houden met de publieke opinie, ook en misschien vooral van Inheemse zijde.

Deze strafzaak groeide uit tot een van de beroemdste processen in decennia. Had de Soendanese Anna werkelijk arsenicum gebruikt of niet?

De eerste berichten in de Preanger-bode over de Bandoengse zaak waren weinig opvallend. Alweer een wrokkige vrouw, en zo harteloos ook.

  • 23 februari 1922: We vernemen dat de heer Grutterink, employé der onderneming Tjikembang, is overleden als gevolg van vergiftiging. Hiervan wordt de familie zijner ontslagen bediende verdacht. De justitie stelt een nauwkeurig onderzoek in.
  • 1 april 1922: De gewezen huishoudster van den overledene, een Soendaneesche vrouw, Anna geheeten, heeft bekend, dat ze door een helpster van een der bedienden „iets” door de melk van den overledene heeft laten mengen, maar zij ontkent dat het arsenicum en beweert dat het nagel-schrapsel geweest is.
  • 5 april 1922: Op last der justitie werd het lijk van den op 21 Maart begraven emploijé Grutterink der onderneming Tjikembang, die, naar aangenomen wordt, door vergiftiging den dood vond, gisterochtend weer boven de aarde gebracht. Het lugubere werk geschiedde door het personeel van het kerkhof alhier onder leiding van den opzichter der begraafplaats, den heer Nienkemper. Verder waren tegenwoordig commissaris Heijnen en de Inlandsche vrouw, gewezen huishoudster van den doode, van wie vermoed wordt, dat zij den heer G. deed vergiftigen. Het is een kleine, jonge vrouw van 17 á 18 jaar. […] De hernieuwde sectie was noodig, daar de vorige geen voldoende aanwijzingen had opgeleverd voor de doodsoorzaak.

Huishoudster

Uit de aanhoudende stroom krantenberichten kwam meer informatie naar voren. Anna bleek Nji Anah te heten. De erkenning van haar eigen naam, dus niet een gegeven Europese, toonde al dat ze buiten het koloniale oog om, een eigen identiteit bezat.
In december 1922 vernam het nieuwsgierige lezerspubliek enkele details over het samenleven van Grutterink en Nji Anah: “Zij was gedurende elf maanden huishoudster geweest van den heer G. Van dezen kreeg zij veel mooie kleeren, een salaris van f 25 ’s maands en bovendien alles vrij.”
Een later krantenbericht sprak over cadeautjes.
Via de omrekenpagina van het IISG leerde ik: 25 gulden toen, is nu een kleine 200 euro. Geen groots inkomen, maar wel vast en met extra’s. Anderzijds: je was wel ook ’s nachts huishoudster, dus dan is het schamel betaald.
In september 1923 zal ze een hoger bedrag noemen: ‘elke maand ongeveer 55 gulden te hebben ontvangen; zij voerde de geheele huishouding waartoe de 30 gulden werden bestemd. Voor deze dertig gulden werden alleen de bij-spijzen e. d. gekocht. Bovendien kreeg bekl. sarongs, broches en ringen cadeau van den heer G. Zij was zeer tevreden met haar betrekking als huishoudster en zij hield wel eenig geld van het tractement over.’

De kranten doken op het motief, dat Nji Anah wel of niet had aangezet tot moord.
Grutterink was op dienstreis geweest.
Bij een onverwachte thuiskomst trof hij een voor hem onwenselijke sitruatie aan: in zijn eigen huis werd gedobbeld (had hij verboden) en Nji Anah leek een relatie te hebben aangeknoopt met Dana, ze werd met hem in de slaapkamer aangetroffen.
Grutterink ontsloeg haar.
Weg inkomsten.

Maar Nji Anah had connecties.
Connecties in de kampong, connecties met een doekoen, en connecties met de andere bedienden. Tijdens het proces werden ze voor zover mogelijk allemaal gehoord.
Moeilijke vragen klonken:

  • had Nji Anah nu wel of geen warangan (ruwe arsenicum) gekocht, of laten kopen in de warong?
  • kon de toediening van nagelgruis kwaad?
  • wat was nu de werkelijke invloed van iemand bewerken en hoe moest de rechtbank dat wegen?

Iemand bewerken

Ja, dat bewerken. Nji Anah wilde terug bij Grutterink, waarom kwam helaas niet aan de orde. Dat de man haar had ontslagen, deed vermoeden dat hij er niet zo snel op terug zou komen. Er waren dus andere middelen nodig om hem van mening te doen veranderen.
Ik kan die gerust uit de kranten citeren, want u doet het toch niet na (toch?) en bovendien, er komt meer bij kijken dan alleen de handeling, dat weten u en ik.
Dit was het bewerken dat bij Grutterink nieuwe liefde moest doen ontstaan, de doekoen adviseerde het:

  • Om dit nog beter te doen gelukken, had zij aan Nji Antimah ook een fleschje met odeur ter hand gesteld en daarmede de sprei, der luierstoel en het tafellaken van haar mijnheer doen besprenkelen, verder moest een zwarte kip geslacht worden en de kop en pooten van dit dier onder de huisdeur begraven worden — Wij gaan verder — 7 uur ’s morgens dronk de heer G. het glas melk met de daarin gemengde warangan.

Wat voor odeur (geur), denk je dan. Maar daar zwijgt de Preanger-bode helaas over. Later meldt de krant nog dat het ‘beprevelde odeur’ betrof, dus dan doet de geur er minder toe, maar wat je prevelt des te meer. Logisch.
Later schrijft de krant: ‘Als derde middel om de liefde op te wekken werd aangeraden een op bepaalde wijze bereid sirihblad, lepiet genaamd, uit te kauwen en het sap daarvan op het erf van mijnheer uit te spuwen. ‘ Weer van die halve informatie: hoe toch, die ‘bepaalde wijze’?
Grutterink bleef bij zijn opinie en betaalde daarvoor de prijs.
Nji Anah ook, leek het. De rechtbank gaf haar de doodstraf. Dan zijn we in januari 1923. Er was evenwel een nieuw probleem ontstaan.
De beklaagde Nji Anah was inmiddels zwanger.
Van Dana.
Met wie ze ook trouwde.

Sarekat Islam

Kun je een jonge vrouw, aanstaande moeder, tot de dood veroordelen?
Wat ik zei, de koloniale tijden waren veranderd.
In 1923 zijn er grote en invloedrijke verenigingen als Sarekat Islam. De wens is: meer zeggenschap, meer macht, zelfstandigheid. Het nationalisme groeit, en enkele jaren later zal de Nederlandse regering het interneringskamp Boven-Digoel inrichten.
Dus dat er steeds meer aandacht kwam van inheemse zijde voor dit proces, maakte het beladen. Het koloniale gezag wist: een opstand heb je zo. En wat dan?

Wegens vormfouten moest het proces overnieuw. Alles van de eerste procesgang telde niet meer.
Kan gebeuren. Maar het viel op. De getuigen konden nu een nieuwe getuigenis afleggen, met de vraag of ze werkelijk wilden meehelpen Nji Anah ter dood te veroordelen. De pers achtte het risico van ‘draaien’ aanwezig.

Ik zet een stap vooruit in de tijd, naar juli 1927. Weer komen er zittingsdagen, zo schrijft de Preanger-bode:

  • 11 juli 1923 Er was een enorme belangstelling, zoowel van Europeesche als van Inlandsche zijde. De zaal van den landraad was overvuld met Inlandsch publiek en ook buiten zagen wij honderden toeschouwers.
  • 12 juli 1923 Er was hedenmorgen een zoodanige belangstelling, dat de Landraadweg af en toe werd versperd door drommen Inlanders, die tezamen groepten. De politie had echter zulke extra-maatregelen genomen, dat geen hinder voor het verkeer werd ondervonden.
    Reeds des morgens echter moest met eenigen drang het aantal kijkers worden teruggehouden van het bestormen van de landraadzaal, waar men een plaats wilde veroveren. In de zaal was geen stoel onbezet. Wederom gaven eenige Europeanen in persoon blijk van de geweldige belangstelling, die er voor dit strafgeding bestaat.
    Nji Anah zat er voor den rechter goed gekleed en uiterlijk zeer rustig. Reeds op den eersten dag van de zitting werden door een Inlandsch fotograaf opnamen gemaakt. Ook de Inlandsche pers was vertegenwoordigd.
  • 13 juli 1923 Onder nog grootere belangstelling van de zijde van het publiek dan op den eersten dag werd Donderdag 12 dezer voortgegaan met de herbehandeling van deze geruchtmakende moordzaak.
  • 17 september 1923 De zaal van den landraad is geheel gevuld met Inlandsch publiek.

 

Indië keek mee

De publieke belangstelling zette druk. Indië keek mee. Vooral de inheemse bevolking en die was niet alleen numeriek groter dan het Europese gedeelte, maar was ook groeiend in invloedsfeer. Een eigen pers, dat was een enorm belangrijk instrument.
Tot teleurstelling van het publiek moest het proces onderbroken worden. Nji Anah kreeg tijd om rustig te bevallen.
Daarna maakte ze een rentree in de rechtszaal, met het kind op de arm. We zijn in maart 1924. De Indische courant schrijft over de ontknoping:

  • Er was goede belangstelling, ook van vrouwelijke zijde. Een drietal voormannen der Bandoengsche communistische en Sarekat Islam-vereeniging werd onder de bezoekers opgemerkt.
  • Beklaagde volhardde in de ontkenning van het haar ten laste gelegde.
  • De landraad acht niet bewezen […] .
  • Derhalve wordt Nji Anah vrijgesproken van het haar ten laste gelegde, (applaus weerklinkt). De landraadszaal wordt daarop ontruimd. De beklaagde wordt in vrijheid gesteld. Zij wordt buiten opgewacht door talrijke nieuwsgierigen, gelukwenschen worden uitgesproken; sommigen lachen het kind toe, dat Nji Anah op den arm draagt.

Wat een afloop, gezien het begin. Alles was gered: het prestige van de Europese rechtspraak, de rust in de kolonie, het leven van moeder en kind.
Ja, het bleef kassian voor Grutterink.
Dat wel.

Schrijftips
Had u Europese familie in Indië? Verdiep u in de tijd waarin zij leefden. Waar hadden zij contact met de Inheemse bevolkingsgroep, en dan bedoel ik buiten de bedienden om. Wat merkten ze van organisaties als de Sarekat Islam?
Ik hoop dat u hiermee als het ware ‘van buiten af’ naar toen vroeger kijkt. Als u denkt, daar wil ik eens over praten, dan bent u van harte welkom voor een vrijblijvend telefoongesprek. Klik hier om te kijken hoe u in mijn online kalender een afspraak maakt.

Hoe gaat het schrijven? Een optimistische vraag

Ziezo, de stoomcursus Familiegeschiedenis is klaar. Deze week kreeg ik een stapel mail (iedereen krijgt antwoord) en ik tik mijn vingers blauw. Van u hoop ik hetzelfde. Gaat het naar wens?

Vragen

Degenen die me mailden, waren vooral degenen met zorgen en vragen. Zo gaat dat altijd en het is ook helemaal niet erg. Dan kan ik immers mij nuttig maken met raad en daad en dat is voor mij een fijn gevoel. Hieronder een lijstje met vraag en antwoord, anoniem hoor. Misschien heeft u er wat aan. Erna verklap ik een nieuwtje dat u misschien van dienst kan zijn.

“Ik ben begonnen met de Stoomcursus maar elke dag een video is te veel, wat nu?”
Dan zeg ik: rustig aan. Doen wat kan. De uitlegvideo’s blijven de hele maand december nog online staan. Als het niet lukt voor de Kerst alles af te krijgen, dan komt er altijd een ander goed moment. Wat denkt u van Oudejaarsavond?
We kijken dan allemaal terug en u heeft dan iets moois te bieden.
Of: Vaderdag of Moederdag in 2022.
Neem een einddatum, dan heeft u een doel en een doel zet u in beweging.

“Er is niemand meer aan wie ik iets kan vragen.”
Dat kan. En het betekent dat anderen aan u iets willen vragen. Wanneer we ook beginnen, we missen altijd iemand aan wie we wat kunnen vragen. En dan zijn wij opeens degene die het meeste weten.
Wat kunt u doen als u niets weet over uw ouders of grootouders?
Tip: zoek naar een beroemde tijdgenoot, naar bekende mensen die min of meer hetzelfde meemaakten, dan heeft u een mogelijkheid tot vergelijken. Het is iets, en soms is iets al veel.

“Ik heb geen tijd maar ik wil het wel.”
Zie de eerste vraag.
En ook: maak het gemakkelijk voor uzelf. Dus niet gaan beslissen van ik moet elke dag drie uur schrijven. Doe wat u wel kunt. Misschien is een uurtje op dinsdag goed genoeg. En een enkel A4-tje met familiekennis is altijd beter dan helemaal geen A4-tje.

“Kan ik nog meedoen?”
Ja hoor, stuur me mail dan maak ik het in orde.
[si-contact-form form=’7′]

“Hoe moet ik over een ander schrijven?”
Gebruik de ik-vorm, want u bent de verteller. U vertelt dus vanuit uzelf.
Dus niet: Eddie zei altijd…
Maar wel: Mijn grootvader zei altijd…

“ Kan ik telefonisch overleggen want ik heb een andere vraag en het is te persoonlijk voor in de mail?”
Dat kan. Op de pagina contact staat mijn digitale afsprakenkalender, daar kunt u gemakkelijk een afspraak plannen. Mij mailen kan ook, dan stemmen we een dag en uur af.

Nu het nieuwtje.

Ik was blij verrast om te merken hoezeer het leeft, familiegeschiedenis schrijven. Daarom ga ik een cursus ontwikkelen met meer diepgang en praktische begeleiding. Die begint aan het eind van de zomer. De cursus gaat een paar maanden duren, met elke maand een webinar voor verdieping en vraag en antwoord, en met twee persoonlijke coachinggesprekken per persoon. Er is plaats voor maximaal 20 mensen, anders loopt mijn hoofd om. Dus denkt u dat wil ik misschien, laat het me vrijblijvend weten. Zelf heb ik er nu al zin in.

Indische salon online: onze militaire voorvaders

indische salon

Voordat u het zegt: ja, er waren ook vrouwen bij het KNIL. Maar deze donderdag gaat het over voorvaders in het KNIL. Er komt een Indische salon aan, bent u erbij?

De uitnodiging staat. En het is gemakkelijk om erbij te zijn, want deze Indische Salon van het Indisch Herinneringscentrum is helemaal online. En gratis.
Misschien zucht u nu een beetje, net als ik. Want er gaat niks boven met elkaar in een zaal zitten en samen meer weten dan alleen voor het computerscherm. Altijd leuk om te zien hoe iemand in het publiek zich gaat opwinden – die gaat vragen stellen – of een plastic tasje bij zich heeft met oude spullen en je hóórt nog eens wat.
Kom allemaal weer terug.
Maar nu nog even niet.

Erbij zijn

Donderdagmiddag 2 december is er dus een Indische Salon online. U kunt zich opgeven op deze pagina: klik en kijk.
Dan krijgt u een link toegestuurd waarmee u kunt inloggen en de Salon bijwonen.

Programma

Eerst ga ik een lezing houden over Frits van Daalen (1863-1930), de hoogste Indische officier van zijn tijd, enkele jaren gouverneur van Atjeh en later commandant van het KNIL. Van Daalen ontving bij leven veel lof en ook kritiek, maar nu staat hij vooral in een negatief daglicht vanwege zijn inzet van extreem militair geweld. De lof is verdwenen.
Maar wie was deze man eigenlijk? Wat gebeurde er nu werkelijk? Ik vertel met mooie historische beelden uit de tijd van toen over deze fascinerende man.

Als u denkt: ik heb ook een voorvader in het KNIL (of voormoeder), hoe kom ik meer te weten? Blijf dan hangen in de uitzending. Want Maarten Fornerod van de Indische Genealogische Vereniging (IGV) geeft een presentatie met de veelbelovende titel: Een duik in de archieven: waar vind ik wat? Maarten wijst ook op online archieven, dus met wat klikken hier en daar kunt u een stuk wijzer worden. Inderdaad, als u weet waar. Dat legt Maarten dus uit.

In het kort

Indische Salon – Indisch Herinneringscentrum
donderdag 2 december – aanvang 1400 uur
Lezing Vilan van de Loo: Generaal Frits van Daalen
Lezing Maarten Fornerod: Een duik in de archieven: waar vind ik wat?
Aanmelden: klik hier

Stoomcursus Familiegeschiedenis: het verhaal op papier met de Kerst

Virus of geen virus, straks is het Kerstmis. En dat komt elke dag dichterbij, ik hoor dat veel mensen nadenken over samenzijn en hoe dat moet.  Toen ik daarover nadacht, dacht ik ook aan degenen die graag hun familiegeschiedenis op papier willen zetten, al jaren lang.

En dat lukt maar niet.
Geen tijd.
Geen structuur.
Geen overzicht.
Hoe begin je zoiets.

Kan het ook kort en snel en goed?
Jawel.

Als u weet hoe.

Dan kunt u straks met de Kerst iedereen het cadeau van het jaar geven: de familiegeschiedenis. U maakt er ook een eboek van, zodat u het naar familieleden kunt mailen.

Het gaat dus om het hoe: hoe krijgt u dat voor elkaar? Dat vertel ik u in een serie van vijf korte uitleg-video’s die ik op vijf dagen achter elkaar aan u toestuur. Elke ochtend komt er eentje, die u kunt bekijken wanneer u wilt, of tien keer achter elkaar als u dat leuk vindt. De uitlegvideo’s staan de hele maand december online

Ik stuur ook een werkblad mee, daarop staat een voorbeeld van wat u moet doen. Want ja: u gaat aan de slag. Dan heeft u met de Kerst het familieverhaal op papier.

Dit is de Stoomcursus Familiegeschiedenis:

Maandag 6 december
Uitlegvideo 1: De indeling van een familieverhaal

Vaste elementen
Wat u kunt overslaan
Lengte
Werkblad: voorbeeld van een indeling

Dinsdag 7 december
Uitlegvideo 2: Wat moet er in het familieverhaal?

Zo komt u aan informatie
Omgaan met Delpher
Werkblad: voorbeeld van een pagina met informatie

Woensdag 8 december
Uitlegvideo 3: Leren schrijven

Dit maakt schrijven gemakkelijk
Wat als u wel kunt praten maar niet kunt schrijven
Wat u doet met familiegeheimen
Werkblad: voorbeeld van een geschreven tekst

Donderdag 9 december
Uitlegvideo 4: Zet de puntjes op de i

Dit doet u als u iets niet weet
Zo maakt u de tekst beter
Werkblad: zeven tips waarmee u de tekst kunt bijschaven

Vrijdag 10 december:
Uitlegvideo 5: Maak er wat van

Zo zet u foto’s in het document
Zo maakt u een papieren boek ervan
Zo maakt u een ebook
Werkblad: vijf praktische adviezen om uw familieboek mooi te maken

Dus dat gaat lukken, dat weet ik nou al.
Ik heb de kennis, u heeft het verhaal.
En in die week kunt u mij ook mailen als u ergens niet uitkomt.

Kost dat?
Kost niks.
Gratis.
Ik vind het gewoon leuk om te doen. Plus, ik heb pas mijn boek over het KNIL bij de uitgeverij ingeleverd dus ik heb nu meer tijd en ik heb er zo’n plezier in om uitlegvideo’s te maken.

Is het iets voor u?

  •  U heeft een familiegeschiedenis die u al langer op papier wilt zetten
  •  U vindt het leuk om hiermee aan de slag te gaan
  •  U bent al begonnen maar ja het is niet af
  • U denkt: dit jaar doe ik het gewoon

Wat kost het ook alweer?
Niks dus.

Doet u mee?

Als u straks met de Kerst de korte en krachtige versie van uw Familiegeschiedenis Cadeau wilt doen, geef u dan op voor de Stoomcursus Familiegeschiedenis. Dag 1 is 6 december.

[si-contact-form form=’3′]

Vraag en antwoord

Ik weet haast niks, kan ik toch meedoen?
Ja, tuurlijk. U kijkt gewoon hoe ver u komt met wat u wel weet, en dan mailt u mij voor aanvullende tips.

Ik heb al 200 pagina’s en ik moet nog veel doen, heb ik iets aan deze cursus?
Misschien leert u iets over grenzen stellen, dat kan voor u belangrijk zijn.

Net die week zit mijn agenda vol, kan ik ook later beginnen?
Ja hoor, want de mails blijven gewoon in uw mail zitten en de uitlegvideo’s staan de hele maand december nog online.

Kan ik ook samen met iemand anders meedoen?
Geen probleem. U geeft zich alletwee gewoon op en dan werkt u samen. Gezellig.

Moet ik er een boek van maken? Ik weet niet of ik dat wil.
Een boek hoeft niet. U kunt de familiegeschiedenis ook gewoon voor uzelf houden.

Ik ben niet indisch, kan ik dan ook meedoen?
Ja, u bent van harte welkom.

Ik heb een andere vraag, kan ik even mailen of bellen?
Dat kan, even doorklikken naar contact. Komt in orde.

Hoe kan ik me opgeven?
Via dit fomuliertje:
[si-contact-form form=’3′]

Ga naar de bovenkant