Familiegeschiedenis

Zorgvuldig opschrijven. Eerst voor uzelf. Dan erover nadenken: voor wie is dit belangrijk, en is dit over 50 jaar nog zo? Misschien kunt u een speciale notaris-versie maken: “te openen na 50 jaar”. Dan kan het.

Wie? Nou, ik. En als het familieverhaal er is, begint en groeit die belangstelling. Mensen worden nieuwsgierig.

Natuurlijk. Alleen als u zeker weet dat het blijvend in harmonie gaat. Anders adviseer ik: neem elk een aantal hoofdstukken voor uw rekening en zet daar uw naam onder. Dan hoeft u het niet met elkaar eens te zijn, maar u vult elkaar dan juist aan.

Als u iets van 750 pagina’s wilt schrijven, best lang. Maar ga uit van circa 200 pagina’s, 10 hoofdstukken, 5 afbeeldingen per hoofdstuk dan gaat het om 150 pagina’s. Hier doet u gemiddeld een jaar over, met regelmatig werken.

Jawel, dat wil zeggen: ik geef tips en adviezen waar informatie zou kunnen liggen. Als ik juist dan ook op die locatie ben, wil ik best een extra foto van een archiefstuk maken. Maar het uitgangspunt is dat u uw eigen onderzoek doet. Dat kan superspannend zijn. En: veel staat online. Dus dat scheelt al.

Mijn advies: hak het grote in kleine stukjes. Denk in familieleden, een voor een, wie ze waren, hoe ze waren, dat houdt het overzichtelijk.

Jawel, want uw familie leefde in de tijd van toen. Er zijn volop jongeren die zich geen voorstelling kunnen maken van een leven zonder internet. Dat alleen al. Maar u geeft alleen historische informatie waarmee lezers uw familie beter leert te begrijpen. Dus u hoeft niet de hele VOC te behandelen.

Dat is een kwestie van tijd en prioriteit.
U kunt het best nog 20 jaar uitstellen.
Of langer.
En u weet: van uitstel komt afstel.

Dat snap ik. Als er in mijn familie iemand begon te schrijven, zou ik ook onrustig worden. Dus, kalm aan. Praat met anderen. Laat ze wennen. En vraag 1-2 personen om in vertrouwen mee te lezen, als u straks gaat schrijven.