Wat is de echte nassi tim? (filmpje)
Zeg tegen een ziek iemand: “Jij hebt nassi tim nodig,” en de ander is al half beter. Als je tenminste het goede maakt.
Nassi tim is een gerecht waar een lintje om mag, zo belangrijk is het. Goede voeding en troost op hetzelfde bord. En ook is het recept mysterieus, tenminste voor iemand als ik zonder Indische achtergrond.
Het is soep en toch ook niet.
Rijst en meer dan dat.
Het is eenvoudig maar toch luistert het weer nauw.
Daarom heb ik er deze week een filmpje over gemaakt. Ik vertel dat ik bij een oude Indische oom op bezoek was. Hij at nassi tim. Ik stelde de belangrijke vragen niet: hoe hij aan het recept kwam, wat er in ging, wanneer hij voor de eerste keer nassi tim at. Echt, als ik eraan terugdenk, kan ik mezelf wel een knal geven. Maar ik oefen zelfliefde, dus dat doe ik niet.
(lees verder onder het filmpje)
Eten is emotie, is ervaring, is herinnering. Kent u dat, iets van vroeger eten en dat u dan meteen weer weet: ja, dat was daar, en toen, en wie erbij waren? Dan weet u alles weer. Dat schrijft u toch wel op?
Als u niet zo goed weet hoe dat moet: op zondag 27 oktober geef ik een gratis workshop levensverhaal schrijven. Wilt u meer weten en eventueel inschrijven: klik hier en lees
Mijn eerste eetherinnering is kippensoep van oma. Ze zette een groot wit bord met een gouden randje voor me neer, en ik kreeg een enorme lepel. Dat is best moeilijk als je zes jaar bent, zo oud was ik. De geur was zoutzoet en er kwam damp uit bord. Ik kreeg het nooit helemaal op maar dat gaf niet. Die borden met gouden randje maakten ook diepe indruk op me. Nu koop ik overal en nergens serviesbordjes… allemaal met een gouden randje.
Nassi tim lijkt me heerlijk, zeker nu er de koude dagen weer aankomen. Maar klopt het recept van mevrouw Catenius dat ik in het filmpje voorlees? En kan er ook kip in de nassi tim? Wat vindt u?
